Czas..... tak ulotny, gdy chcemy go zatrzymać, a tak ślamazarny, gdy na coś czekamy...

Sześć lat temu nie wszystko "poszło" tak, jak to sobie zaplanowaliśmy. Później już wszystko zdawało się łatwiejsze...

Wiem jedno, nie żałuję tych lat i proszę o więcej, jak to powiedział chciwiec chcący się leczyć "dużo, dużo, dużo...." 

Bo w życiu piękne są tylko chwile i na nie czekam, starając się nie uronić ani jednej...

Przełom kwietnia i maja to dla nas czas imprezowo- rocznicowo- urodzinowy. Począwszy od wczoraj, na piątku skończywszy- co dzień coś (skorzystam z okazji- Kate, dziękuję, już Ty wiesz za co :))). 

Uciekam teraz robić tort dla najlepszego z mężów, choć pogoda na spacer wzywa (skorzystałam z komentarzy pod ostatnim postem i od kilku dni więcej mnie w domu nie ma, niż jestem, a okna? No cóż, okna nie uciekną. Szczęściarz wziął się sposobem wykpił- zlecił znalezienie kogoś, kto za odpowiednią motywacją je umyje, a on osobiście woli na to zarobić niż zrobić :))

Dzieciaki ostatnio nas rozbrajają, gdy stwierdzają np., że:

- Tato, czasem mamę warto posłuchać, bo jest... mądrzejsza! 

(to Młoda vel Magdalenka, która zupełnie nie motywowana przez mamę wymyśla takie sentencje, a ostatnio stwierdziła, że została skrzywdzona przez rodziców, którzy zupełnie bezpodstawnie nadali jej jedno tylko imię i dlatego ona sama musi znaleźć sobie drugie :)

Sytuacja śniadaniowa:

- Co chcesz na śniadanie Młoda?

- Obojętnie...  (byle to były płatki z mlekiem, to w domyśle)

- Młodszy, a ty?

- Ja też obojętnie! Mamo? A co to jest obojętnie?

Nie nudno nam tu... Miłego dnia Wam życzę :)