Wesołe Święta czyli nudno nam na pewno nie będzie....

Ostatni tydzień to i duma, bo moje dziecię zakasowało wszystkich w jasełkach, i zadumanie nad sensem "rodzinnych i pogodnych świąt", które okazują się ciągłą przepychanką... Szkoda gadać...

Scenka rodzajowa. Miejsce akcji: samochód. Uczestnicy: cała rodzinka.

Przejeżdżaliśmy obok miejsca, gdzie mieszkałam przed poznaniem Szczęściarza (Kate pozdrawiam!! ). Pokazuję je dzieciom.

- Tu mieszkała kiedyś mama.

Młoda: - A teraz mieszkasz z nami?

- Tak, teraz mam fajniejszego męża i fajniejsze dzieciaki i mieszkam w fajnym miejscu...

(nieświadoma, że lawinę wywołałam swoim niefortunnym sformułowaniem)

- A jak twój poprzedni mąż miał na imię?

( że co? to takie wnioski mogła wyciągnąć??? nic to, kontynuuję rozmowę z pięciolatką...)

- Kochanie tatuś jest moim pierwszym mężem...

- A drugi jak będzie miał na imię?

(tu już ze Szczęściarzem zaczynamy się dusić, bo ile można powstrzymywać się od śmiechu?)

- Myszko, gdy ludzie się kochają, chcą być razem i nie chcą mieć drugiego męża czy żony...

(w tym momencie Szczęściarz szepce "dopóki mnie nie wqrzysz i cię nie uduszę...")

-Mamusiu, myślę, że drugi mąż będzie.... mądrzejszy....

Tu już nie wytrzymałam, parsknęłam śmiechem, nie wiem tylko, dlaczego mój pierwszy mąż miał taką niewyraźną minę??

Kochani życzę Wam, by Święta Bożego Narodzenia okazały się prawdziwie rodzinnymi. By wszystkie niesnaski i spory były zapomniane, a w Waszych domach panowały spokój i miłość...

Życzę Wam Wesołych Świąt!!!