Piątkowe zamotanie

Zawsze uważałam, że myślę trzeźwo (poza momentami, w których nie myślę trzeźwo, a tych od kilku ładnych lat nie było wcale) i nic nie jest w stanie mnie zaskoczyć. Miałam się za osobę kojarząca fakty i osoby. Jestem wzrokowcem i wiele osób, z którymi mam do czynienia w pracy kojarzę z imienia i nazwiska.

Pracuję w kilkunastoosobowym zespole, co prawda od trzech tygodni, ale nie jest to ilość osób nie do zapamiętania.

Piątek około ósmej rano. Nina uczestniczy (ciałem tylko, niestety, duch błąka się jeszcze w objęciach Morfeusza) w ustalaniu grafiku na kolejny tydzień.

- Nina, ty popołudniu, dziewczyny od... do... , a Dorotka rano.

W tym momencie mój duch zaczął wracać w kierunku ciała, zaczął kojarzyć imiona osób, z którymi mija się co dzień na korytarzu czy w szatni...

- Zaraz, zaraz..... KTO TO JEST DOROTA???

Mój mózg nijak nie mógł sobie przypomnieć twarzy osoby o imieniu Dorota, a tym bardziej co ona właściwie u nas robi???? Amba wcięła pamięć...

- Droga Nino, od trzech tygodni mamy tu stażystkę o tym wdzięcznym imieniu, codziennie z nią pracujesz w jednym pomieszczeniu.....

W tym momencie uznałam, że nie powinnam dziś, przynajmniej w godzinach porannych wykonywać zbyt ambitnych prac, bo mogę komuś, albo sobie, zrobić jakąś krzywdę...