No i poślij, człowieku dziecko do przedszkola czyli od dziś wszystko będzie inaczej

Nie musiałam długo czekać... W zasadzie tylko półtora miesiąca... A może aż półtora miesiąca?

Odebrałam dziś progenitury z przedszkola, wcześniej odpowiednio chwaląc wszystkie arcydzieła made by małe-łapy..

Jednym z rękodzieł Młodej było całe stado serduszek (jakieś dwie setki :)), które koniecznie, absolutnie i nieodwołalnie trzeba było zabrać do domu...

Zwinęliśmy cały majdan, pakujemy się do samochodu i nagle.... przesłyszałam się?

- Młoda, co powiedziałaś?

- Mamusiu wypadły mi serduszka i powiedziałam q.......a.

Minka niewinna, jakby przed chwilą powiedziała "kochana mamusiu,pomóż mi, proszę pozbierać serduszka, bo mi się rozsypały"...

Gdy już pozbierałam szczękę spod zieloniastego (skubana nigdy wcześniej nie wymówiła tak pięknego, soczystego "rrr", jak w owym słowie) uskuteczniłam wychowawczą pogawędkę, jak to "przecież, ani mamusia, ani tatuś..." itd...

Zobaczymy, ale ciężko wychowuje się "gumowe ucho", które, jak każde inne gumowe uszy łapie wszystko, tylko nie to, co powinno...

Jakiś czas temu Szczęściarz cytował mi dowcip:

"Mąż do żony

- Może poślemy nasze dziecko na jakiś czas do przedszkola?

Żona zdziwiona

- Dlaczego?

- Bo mielibyśmy łatwe wytłumaczenie, skąd zna takie słownictwo..."

Do dziś był to dla mnie tylko dowcip... Dziś wszystko się zmieniło :)))

Młody swoim słowotwórstwem również dostarcza nam uciechy. Jednym z jego ulubionych słów jest "jep", co oznacza ni mniej, ni więcej tylko... chleb :))