Łaskawca

Młodszy coraz lepiej mówi (łaski nie robi, w końcu za ponad dwa miesiące skończy cztery lata) , ale i też coraz bardziej łobuzuje. Jest przy tym głośny, bezczelny i tak uroczy, że nie raz muszę się odwracać, by nie zobaczył mojej miny, bo cały rodzicielski autorytet szlag trafi :) 

Dwie trzecie moich dzieci (o pozostałej jednej trzeciej dowiem się pewnie za jakieś trzy lata :))) wykazuje talent dizajnerski, jeśli chodzi o meble, ściany i podłogi. Z braku wypasionych narzędzi łapią za to, co mają pod ręką czyt. kredki, długopisy i flamastry, czyli to, czego smarkaczom nie zabiorę (z wyjątkiem flamastrów, które zabrałam kilka miesięcy temu i co rusz znajduję jakiś w małych łapach), bo są bosko kreatywni, jeśli tylko stoję nad nimi i pilnuję, by kreska kartki papieru nie opuszczała...

Kilka dni temu Młodszy stwierdził (znowu!), że biały stolik w ich pokoju taki jakiś nudny jest... No i zmaterializował skądś fioletowy flamaster, czego skutkiem był "tatuaż" na łapie i pomalowany stolik. Ponieważ okropna ze mnie matka i psuję wszystkie fajne zabawy, zabrałam flamaster, wymyślając jednocześnie karę, po której nasze meble (marzenie ściętej głowy, ale co mi tam) mają szansę pożyć jeszcze kilka lat (nasza nowa kanapa jest właśnie efektem kreatywności potworzastych).

- Młodszy, masz karę. Dziś się nie kąpiesz...

(kąpiel to coś, czego brak odczuje, bo lubi...)

- Ale ja już nie będę, obiecuję!!

- Młodszy, ile razy ja to już słyszałam?

- Dużo??

- Młodszy, dziś się nie kąpiesz, bo pomalowałeś stolik.

- Ale ja chcę się kąpać!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

- Dziś nie, masz karę.

- Chcęęęęęęęęęęęęęęę!!!!!!!!!!!!

- Nie.

I w tym momencie Młodszy wziął głęboki oddech, pomyślał i......

- WYBACZAM WAM!.....

.... uffff, ulżyło mi ....