O tym, jak to niechcący można dziecku prawdę powiedzieć.....

Kochany pamiętniczku, dziś postanowiliśmy z Młodszym rowerki obejrzeć. Dziecię me na trójkołowcu radzi sobie świetnie. Skończywszy lat trzy wyrósł już z niego, w związku z powyższym pojechaliśmy do dużego-sklepu-sportowego, co by rower "przymierzyć".

Nie wzięliśmy jedynie pod uwagę, że Młodszy zapali się do przymiarki, męskim sposobem weźmie, co mu pierwsze wpadnie w oko, dołączy osprzęt i oznajmi, że "to mi się podoba najbardziej i innego nie chcę".....

Jako rodzice wolelibyśmy mieć jakiś wybór (Młodszy pokazał, że tani nie jest, rower wraz z osprzętem kosztował jakieś 600 PLN), w związku z tym dalsza rozmowa wyglądała mniej więcej tak:

- Synku, teraz zostawimy rowerek i pojedziemy do drugiego sklepu, może jakiś fajniejszy rowerek tam na nas czeka...

- Ale ja chcę ten, on jest najlepszy!

- Młodszy, ale nie wzięliśmy z sobą pieniążków, nie możemy go dziś kupić!

(ja wiem, że okłamywanie dziecka nie jest dobre, ale może tam naprawdę coś fajniejszego będzie?)

- Ale ja chcę ten!!!

I tak przez kilka minut, aż "niechcący, przez przypadek" doszliśmy do wyjścia.

Drugi sklep, rowerków wybór duży, nic nam jednak się nie spodobało, bo przecież "tamten był najfajniejszy, mamo...", więc robimy planowe zakupy, w miarę szybko (jak na standardy Szczęściarza) jesteśmy przy kasie, zostawiam męża z zakupami, a sama z trójką dzieci (zaczynam się przyzwyczajać :))) siadam na ławce vis-a-vis kasy i nagle słyszę:

- Nina, wzięłaś jakąś kasę, bo ja nie mam?

- No przecież masz swoją kartę z dokumentami?

- Mam, ale... w domu ;)))))

I tym oto sposobem, kochany pamiętniczku nie okłamaliśmy dziecięcia, bo naprawdę bez złotówki (o dokumentach samochodu nie wspominając) na zakupy pojechaliśmy...

Poza powyższym, chciałam ci tylko powiedzieć jeszcze, że śnieg nas znowu zasypał, a ja się na to nie zgadzam, bo działka aż woła, by wyciągnąć huśtawkę ogrodową i wypić na niej pierwszą wiosenną kawkę z mlekiem w moim działkowym kubasie...