Integracja z gołębiami w tle

Mamy sąsiadów. Żadna nowość, prawie każdy ich ma. Z sąsiadką znamy się już jak te, no, łyse... konie arabskie płci żeńskiej :) . Mamy też gołębie. Wredne szkodniki, zanieczyszczające, z niewiadomych dla mnie przyczyn, parapet w naszej sypialni, przesiadując na nim... Ale o gołębiach później...

Już od dawna napomykałyśmy z Sąsiadeczką, że czas naszych chłopaków zintegrować. W końcu i my się już znamy długo, a oni- Imiennicy...

Okazja nadarzyła się wczoraj. Imiennicy odholowali wieczorem zieloniastego do mechanika i wracając zajechali do delikatesów.

Okazało się, że nieplanowana integracja przebiegła nadzwyczaj pomyślnie (zaczynam się zastanawiać, czy następnej nie przeprowadzą we własnym gronie :)))

Dzieci, sztuk troje, spały snem sprawiedliwego w drugim pokoju, a my się integrowaliśmy.

Jako, że z racji ciąży, moje napoje były bezprocentowe, promile we krwi były mi obce. "Zapomniałam", że Szczęściarz dziś nieco zmarnowany jest rano....

A w niedzielny poranek, jak zwykle o tej porze dnia, wredne szkodniki grzechocą mi na parapecie za oknem. Ponieważ to nie pierwszy raz, zrobiłam to, co robię zawsze w mej bezsilności, czyli załomotałam pięścią w szybę, odganiając wredoty.

No i oberwało mnie się od męża...

Zdziwiona faktem, że nagle mu się nie podoba coś, na co nigdy nie zwracał uwagi, przypomniałam sobie, że biedactwo cierpiące, a ja mu pogrom nad głową urządziłam...

Brzuch od śmiechu jeszcze mnie boli, zła żona ze mnie, zupełny brak empatii...