Ciemna strona mocy

Gdybym kiedyś usłyszała, że znajdzie się ktoś (w moim wypadku ktosie), kto będzie regularnie, czasem co do minuty:

- budzić mnie w nocy tak, że nie prześpię na raz więcej niż dwie godziny,

- pluć na mnie,

- szarpać za włosy, zostawiając sobie za każdym razem część na pamiątkę w garści,

- gryźć,

- wymiotować na moje świeżo założone, czyste ubrania,

powiedziałabym, że ten ktoś torturuje mnie perfidnie... I są to tortury najcięższego kalibru...

Niedawno przeczytałam gdzieś, że "jeśli kobieta spełnia wszystkie zachcianki faceta, znaczy się, że go urodziła". I jest to prawa. 

Mama jest w stanie wytrzymać wszystkie tortury, uśmiechając się jednocześnie (nie powiem, jakie słowa wykrzykuję w duchy w momencie, gdy znowu muszę wstać, nie mogąc jednocześnie otworzyć nawet jednej powieki). 

Uroki macierzyństwa? Tortury macierzyństwa... 

 A poza tym Groszek już siada, w wózku woli paść na twarz, niż się oprzeć... Trzecia gaduła rośnie (po kim on to ma? :))) 

A ja szukam niani... Jak wszystko dobrze pójdzie, w lutym wrócę "do ludzi". Pełna obaw o najmłodszego, bo "jakaś obca baba" (zdanie Szczęściarza) będzie spędzać z nim czas... Na szczęście mam stałe godziny pracy, bez nadgodzin, więc jakoś się wszystko musi udać... I uda, tego się trzymam...